“Κανονικά εάν έγραφε αυτό το δελτίο τύπου κάποιος υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, κατά πάσα πιθανότητα θα ανέφερε κάπου ότι “Το καλοκαίρι” είναι ένα τραγούδι για το καλοκαίρι. Επίσης αποκλείεται να ξεκινούσε με τη λέξη “κανονικά”. Αλλά δε μας νοιάζει. Η αλήθεια είναι πως το τραγούδι αυτό ΔΕΝ είναι για το καλοκαίρι. Δεν είναι για τα νησιά, τα γαλάζια νερά, τις θάλασσες, τις ακτές και τα ταξίδια. Φαίνεται να είναι, όμως στ’ αλήθεια δεν είναι.
Είναι για εκείνους που κοίταξαν όλο το μαύρο μέσα τους και έξω τους κι όμως δεν τα παράτησαν. Γι’ αυτούς που πέρασαν δύσκολα με την υγεία τους, που μπορεί να έχασαν τη δουλειά ή κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, για εκείνους που ο άνθρωπος για τον οποίο ενδιαφέρονται δεν ανταποκρίνεται όπως θα ‘θελαν, γι’ αυτούς που παθαίνουν κρίσεις πανικού (είμαι κι εγώ μέσα σ’ αυτούς, όπως και σε άλλες κατηγορίες που αναφέρω), για εκείνους που φοβήθηκαν και μάλιστα πολύ κι όμως μετά γέλασαν ξανά και τόσο δυνατά, που σχεδόν έκαναν τσίσα πάνω τους.
Το τραγούδι αυτό είναι βασικά για εκείνη την μαγική στιγμή που συνήθως έρχεται μετά το μαύρο και που σε κάνει να νιώθεις βαθιά μέσα σου ότι όλα θα πάνε ΚΑΛΑ. Δεν το σκέφτεσαι. ΤΟ ΝΙΩΘΕΙΣ. Έχει διαφορά. Που αισθάνεσαι ότι η ζωή είναι πανέμορφη τελικά κι εσύ ξέρεις ότι θα καταφέρεις να είσαι στο παρόν και να το ζεις 100% χωρίς να σε απασχολεί καμία σκέψη για το παρελθόν ή το μέλλον, χωρίς τίποτα αρνητικό στην ψυχή σου. Σε απόλυτη σύνδεση με τον εαυτό και την ηρεμία της φύσης.
Εύχομαι όλοι να αυξάνουμε αυτές τις στιγμές και να αποτελέσουν κάποια στιγμή το βασικό μας κομμάτι, έχοντας δίπλα μας ανθρώπους να ανθίζουμε παρέα και έτσι η ζωή να είναι σκέτη πανεμορφιά.
Τίποτα δεν τελείωσε. Όλα τα καλά είναι εδώ και θα έρθουν ακόμα περισσότερα.
Τσίαρς στο Μεγάλο Βήμα του καθενός”.
Δια χειρός Μαρίζας Ρίζου, καλό μας καλοκαίρι. <3